Thomas Boeschoten is oprichter van Catenaccio.
Wat doet een oprichter bij Catenaccio eigenlijk?
Alles. Catenaccio is een voetbalblog dat gemaakt wordt door drie enthousiastelingen, in onze vrije tijd. Dus ik redigeer, ik schrijf, ik twitter en geef interviews. En ik ben de uitgever: we maken op dit moment het eerste magazine dat exclusief in Blendle te lezen is, over het WK. In de avonduren, want overdag werk ik bij de Utrecht Data School.
Welk boek uit jouw boekenkast zou jij nooit inruilen tegen een e-book?
Alle boeken die mooi in m’n kast staan mogen blijven. En vooral die ik heb volgestift met annotaties – die heb ik namelijk niet gedigitaliseerd.
Wat is jouw laatst aangeschafte app?
Chromecast. Werkt als een zonnetje. Maakt van mobiele apparaten een soort afstandsbediening voor je televisie waarmee je Netflix en YouTube op je televisie kunt afspelen. Ik mis alleen nog een Spotify-plugin…
Wie was jouw leermeester?
De Universiteit, als instituut. Daar heb ik geleerd om kritisch te denken, alles te blijven bevragen. Het is grappig om te zien dat wat binnen de universiteit als gezonde, kritische blik wordt ervaren, daarbuiten vaak als belediging wordt gezien. Mensen trekken zich kritiek veel te snel aan terwijl ze je dankbaar zou moeten zijn.
Hoe beleeft de consument jouw merk over vijf jaar?
Ik hoop dat Catenaccio tegen die tijd niet meer bestaat, omdat onze manier van werken gemeengoed is geworden. Dat gaat niet gebeuren natuurlijk, maar we zijn ooit begonnen uit frustratie over de gebreken van de journalistiek. Voetbaljournalistiek is zo vrijblijvend. Nauwelijks onderzoekend. En zelden gericht op het beter begrijpen van het spel. Ik hoop dat onze manier van werken: data-gedreven, kritisch, onderzoekend, over vijf jaar een minimum-eis is in de journalistiek, en geen uitzondering.
Online zal printmedia in de toekomst overbodig maken. Eens of oneens?
Hoeveel interessante antwoorden zijn er op deze vraag gegeven? Ik denk dat het een non-issue is. De vorm van media past zich aan aan de eisen van de tijd en of print daar nou wel of geen rol in speelt is irrelevant. Papier heeft bepaalde affordances en zolang er geld mee verdiend wordt, bestaat het. Ik ben blij dat ik kan kiezen om een tijdschrift te kopen op print dat vies mag worden in het zand en tegelijkertijd thuis gewoon Blendle aan kan slingeren als ik daar zin in heb…
Stel, je krijgt de mogelijkheid om een nieuw medium te creëren, wat zou dat zijn?
Een tijdmachine. Kan je je een mooier medium voorstellen? Ik niet.
Welk crossmediaal concept vind jij goed geslaagd?
Ik krijg jeuk van de term crossmediaal, wat een nietszeggend en slecht gedefinieerd woord. Het is 2014. Crossmedia is een soort illusie – het gaat uit van het dubieuze idee dat content vrij is om te gaan en staan waar het wil. De realiteit is dat het altijd beperkt wordt door regeltjes, cultuurtjes, structuurtjes, rechtenkwesties, verdienmodellen en ego’s. En dat is niet eens echt een probleem.
Stel, je stopt met twitteren. Hoe ziet jouw allerlaatste tweet ooit eruit?
Ik zou een hele vette infographic maken van mijn eigen twittergedrag, op basis van mijn eigen twitterdata… met wie ik veel contact had, waarover ik sprak, en wanneer, etc…
Aan wie geef jij het stokje voor dit interview door?
Aan Jaap van Zessen van Buzzcapture.