Sheila Sitalsing is freelance journalist en columnist bij de Volkskrant. Zij kreeg het stokje van onze interviewreeks Online met… van Margot Jamnisek, eindredacteur bij LINDA.tv.
Wat doet een freelance journalist en columnist bij de Volkskrant eigenlijk?
‘Schrijven. Drie keer per week heb ik een nieuwscolumn op pagina 2 in de krant en op de site, die over ‘het nieuws’ moet gaan. Dat kan alles zijn: van de jurk van Máxima tot de bombardementen op Syrië, maar de onderwerpen waar ik me het meest comfortabel bij voel liggen in de driehoek (Haagse) politiek, economie en Europa. Voordat ik een column schrijf lees ik me te pletter, en bel ik me te pletter en steek ik overal mijn licht op waar mogelijk, vervolgens moet ik me kwaad maken, en dan ga ik tikken. Daarnaast freelance ik nog voor allerlei bladen waaronder Opzij, mag ik af en toe invallen op de radio bij Met het Oog op Morgen en verzorg ik eens per maand de buitenlandrubriek in het tvprogramma Buitenhof.’
Welk boek uit jouw boekenkast zou jij nooit inruilen tegen een e-book?
‘Ik ben steeds minder van ebooks gaan houden. In het begin was ik razend enthousiast; we hadden meteen een Kindle aangeschaft (inmiddels is ie prehistorisch: monochroom scherm, geen touchscreen, dat zulke dingen gemáákt werden, denk je nu) en ik had visioenen van al die duizenden boeken die ik voortaan in 1 elektronisch ding bij me zou hebben. Maar ik ben teruggekomen van de ebooks: je kan niet lekker bladeren, niet zien hoeveel je nog ‘moet’, niet strepen, geen ezelsoren maken bij passages die je nog eens wilt herlezen, hem niet straffeloos door de kamer slingeren als het een rotboek blijkt te zijn: mwa.’
Wat is jouw laatst aangeschafte app?
‘Ik betaal nooit voor apps, ik ben van de ‘is het wel gratis?’-club. Mijn meest recente download is de Torisu Tuner, een geweldig ding waarmee je muziekinstrumenten kunt stemmen. Voor de cello van m’n dochter.’
Wie was jouw leermeester?
‘Er is niet één leermeester in mijn leven. Wel roedels mensen van wie ik heel veel, zo niet alles, heb geleerd. Het zijn er te veel om op te noemen.’
Hoe beleeft de consument jouw merk over vijf jaar?
‘Ik ben allergisch voor het modieuze begrip ‘de freelancer als merk’ en dat je ‘aan je merk moet werken’. Al die ‘merken’ in de journalistiek kunnen alleen bestaan bij de gratie van legers naamloze verslaggevers die de straat op gaan, die het nieuws overal vandaan slepen (want nieuws is niet iets dat ‘gratis’ en ‘vanzelf’ op onze deurmat valt, nog zo’n hedendaags cliché waar ik me groen aan erger). Als verslaggevers zouden ophouden met het edele handwerk, zouden al die geweldige talkshows, alle websites, alle ‘multimediale’ kermissen en ‘crossmediale concepten’, alle columnisten in één klap opdrogen. Ze parasiteren allemaal op de waterdragers van het nieuws.’
Online zal printmedia in de toekomst overbodig maken. Eens of oneens?
‘Oneens. Om wat ik hierboven zei over ebooks. Je wilt kunnen strepen, scheuren en smijten. En papier is een fantastisch ding; onlangs kwam ik toevallig in een winkeltje in Den Haag terecht dat volledig gespecialiseerd is in papier: geschept papier, linnen papier, parelmoer, uit Japan, uit de binnenlanden van godweetwaar. Ik heb er stapels opschrijfboekjes ingeslagen, die ik nooit ga gebruiken omdat het papier te mooi is om te beschrijven. Papier heeft iets magisch, het knispert in je handen. Er gaat niets boven een verse krant, nog nadruipend van de drukinkt. Zwarte vlekken op het tafelblad, dat werk.’
Stel, je krijgt de mogelijkheid om een nieuw medium te creëren, wat zou dat zijn?
‘Geen idee. Het regent nieuwe initiatieven, die verdacht veel op elkaar lijken.’
Welk crossmediaal concept vind jij goed geslaagd?
‘The Sochi Project (thesochiproject.org). Dat is fantastisch. Journalistiek van hoog niveau.’
Stel, je stopt met twitteren. Hoe ziet jouw allerlaatste tweet ooit eruit?
‘Ben zo terug.’
Aan wie geef jij het stokje voor dit interview door?
‘Aan Hella Hueck, een slimme, scherpe tv-maakster die geweldige dingen maakt voor RTL. Zij kent mensen die de toekomst vormgeven.’