Hoe is het met je? Ik heb je nog niet bij de inschrijvingen voor Het Taalcongres op 6 oktober 2022 zien staan. Is het de locatie, de datum of het programma dat niet uitkomt of aanspreekt? Of is het een financiële kwestie? Er is mij wel wat aan gelegen om de trouwste deelnemer er weer bij te hebben dit jaar! 😊
Ik kijk verrast op. Een mail van Michiel de Zwart van De Redactie, tegenwoordig Babbage Company. Het roept bij mij een familiegevoel op, of je favoriete oom je nog even aanmoedigt toch vooral op zijn verjaardagsfeestje te komen.
Ik schrijf Michiel dat mijn situatie is veranderd. Voorheen diende ik twee bazen: ziekenhuis Tergooi en mezelf. Sinds 25 september ben ik pensioengerechtigd: daarom stop ik met het ziekenhuis. Ik ga wel door met mijn tekstbedrijf Ben Tekstschrijver.
In Tergooi mocht ik elk jaar op kosten van het ziekenhuis naar het Taalcongres. Nu vervalt deze ‘sponsoring’ en maak ik andere keuzes. Dit jaar ga ik voor het eerst niet. Dat gaat me aan het hart. Vanaf de start in 2012 in de Meervaart in Amsterdam was ik erbij. Ik bezocht alle edities.
Ik denk terug aan die keer dat we een dictee konden invullen. Tot mijn verrassing bleek ik de minste fouten te hebben. De prijs: een gratis training naar keuze. De ontvangst was elke keer allerhartelijkst. De gesprekken met collega’s, de opzet van de dag – zelf je workshops kiezen – en de catering maakten de dag altijd lekker, leuk en leerzaam.
Meermaals stimuleerde een workshop op het Taalcongres me ook een training te volgen: creatief schrijven met Cathelijn Schilder, blogs schrijven met Merel Roze en SEO-schrijven met Etienne Donicie. De eerlijkheid gebiedt te zeggen: ook nu weer gesponsord door Tergooi.
Maar – zo laat ik Michiel weten – dit jaar geen Taalcongres. Helaas. Ik had best wat meer willen weten over culinaire recensies of krachtige sociale video’s en willen horen hoe je een popsong schrijft. En dan heb ik het nog niet eens over Eva Hoeke die de dag inleidt. In de Volkskrant neemt Eva me elke week mee naar ‘de stad, de kroeg en de man’. Het boek dat ze samen met ‘de Man’ schreef over hun eerste jaar als ouders – titel: Als het maar niet op ons lijkt – deed ik mijn dochters cadeau toen ze hun eerste kind kregen. Succes verzekerd. En misschien vertelt ze wel hoe het is om partner te zijn van Marcel van Roosmalen, ‘groothandelaar in al te menselijke lulligheden’.
Ho wacht, in mijn scherm verschijnt een nieuwe mail van Michiel de Zwart:
Dag Ben,
Ik vind het leuk dat je als mijn gast komt. Als je tijd en zin hebt natuurlijk. Zie het als een pensioneringscadeau.
Yes, ik ben erbij. Eva, here I come…