Michiel de Hoog is redacteur bij Radio1 en de Correspondent.
Wat doet een redacteur bij Radio1/Correspondent eigenlijk?
Voor Radio1 (KRO NCRV) bedenk en ‘produceer’ ik onderwerpen. Produceren wil zeggen dat je mensen belt, kijkt wat ze te vertellen hebben, ze vervolgens al dan niet uitnodigt voor de uitzending en ten slotte de logistiek regelt – of ze naar onze studio komen of naar een studio ergens in het land. Daarnaast schrijf ik voor De Correspondent over voetbal, statistiek en wetenschap. De afgelopen jaren is er online een grote gemeenschap ontstaan van bloggers en journalisten die minder geïnteresseerd zijn in meningen over voetbal en meer in feiten: hoe werkt dat spel nu eigenlijk precies? Zie hier een poging van een een collega en mij: We willen ook veel samenwerken met geinteresseerde lezers. Ik verwacht daar veel van. De massa heeft altijd meer ideeën dan ik.
Welk boek uit jouw boekenkast zou jij nooit inruilen tegen een e-book?
Poeh. Sommige boeken hebben speciale betekenis voor me, zoals Dave Eggers’ A Heartbreaking Work of Staggering Genius, bundels van Martin Bril en Moneyball van Michael Lewis. Dus die zou ik niet inruilen voor een e-book; of beter gezegd: die specifieke exemplaren zijn niet te vervangen met de e-bookvariant. Ik heb al die boeken wel als e-book, dat dan weer wel. Handig voor als ik bepaalde passages wil herlezen. Die noodzaak borrelt zo nu en dan op en op de e-reader heb ik de boeken altijd bij me.
Wie was jouw leermeester?
Ik heb niet echt een leermeester. In mijn begintijd bij de Volkskrant wilde ik vooral schrijven zoals Bert Wagendorp. Als sportverslaggever en correspondent in Groot-Brittannië kreeg hij het voor elkaar om me te boeien met informatie, maar ook met humor en oog voor detail. Dat is niet iedereen gegeven en mij lukt en lukte dat lang niet zo goed. Maar ik probeer wel altijd te onthouden dat je een lezer moet verleiden om je (de krant) te lezen. Het zijn niet allemaal informatie-absorberende machines die droge nieuwsberichten willen lezen. Arthur van den Boogaard heeft me denk ik het meest aangezet tot denken over schrijven.
Wat is jouw laatst aangeschafte app?
Een Duck Duck Moose App voor de iPad, voor m’n dochtertje.
Hoe beleeft de consument jouw merk over vijf jaar?
Wat betreft De Correspondent, waar ik nog maar net bij zit: wat Marten Blankesteijn hier eerder zei ‘vijf jaar is online een eeuwigheid, dus dat is lastig te zeggen’. Ik ben ervan overtuigd dat er een enorm gat ligt voor diepgaandere journalistiek zoals De Correspondent, Vox.com en FiveThirtyEight.com voorstaan. Liever een klein aantal stukken per dag waar ik echt wat van opsteek, dan dagelijke flarden zonder context. Radio blijft nog heel lang radio, vermoed ik, en dat is fijn. Een onderschat medium!
Stel, je krijgt de mogelijkheid om een nieuw medium te creëren, wat zou dat zijn?
Zoals Blendle nu inhoud van media toegankelijk maakt – dat is fraai. Hopelijk lukt dat de afzonderlijke media ook, de Volkskrant gaat het doen. Op Twitter en Facebook gaan vaak artikelen rond van buitenlandse media, maar nog niet van Nederlandse, omdat de goede stukken vaak niet online beschikbaar waren. Maar goed, dit is dus al bedacht.
Welk crossmediaal concept vind jij goed geslaagd?
Ik kan er zo 123 niet een bedenken, eigenlijk. Ik zou weleens willen weten wie het idee heeft geplant dat crossmediaal een doel is voor nieuwsmedia. Ik denk dat het een ambitie is geworden, omdat internet die mogelijkheid biedt, niet omdat er een noodzaak is. De Correspondent maakt podcasts en documentaires, maar die worden gemaakt door radiomakers en documentairemakers, dat zijn geen schrijvende journalisten die opeens filmpjes moeten maken. Sommige mensen zijn wild van visual radio, maar ik zie dat niet helemaal. Laat radio vooral goede radio, tv goede tv en geschreven media mooie verhalen maken.
Online zal printmedia in de toekomst overbodig maken. Eens of oneens?
Dat gaat gebeuren, uiteraard. Niet zo snel als soms wel wordt gedacht, vermoed ik trouwens, mensen zijn conservatief en daarnaast blijft papier lekkerder lezen dan een beeldscherm. Erg is het ook niet, tenminste, voor wie vreest dat kwaliteitsjournalistiek ten onder gaat. Daar blijft altijd behoefte aan; alleen extreme cultuurpessimisten denken van niet. De vormen om dit met ‘online’ te financieren komen wel.
Stel, je stopt met twitteren. Hoe ziet jouw allerlaatste tweet ooit eruit?
Ik denk dat ik nooit stop met Twitter of Facebook, dus een afscheidstweet zal er niet zijn. Maar ik ben wel mijn interesse aan het verliezen. Actief twitter ik nu alleen voor De Correspondent, om in gesprek te gaan met lezers; maar alledaagse belevenissen hou ik steeds meer voor mezelf.
Aan wie geef jij het stokje voor dit interview door?
Ik zou het stokje graag doorgeven aan Thomas Boeschoten.