Arno Kantelberg volgde deze zomer Aart Aarsbergen op als hoofdredacteur van National Geographic. Kantelberg was al hoofdredacteur van Esquire sinds 2003 en sinds 2017 ook van Men’s Health. Alsof het niks is geeft hij nu leiding aan alledrie de titels.
Hoe ben jij ooit in de rol van hoofdredacteur terecht gekomen?
Ik ben omhoog gevallen als verslaggever, daar komt het eigenlijk op neer. Dat is het voordeel van eigenwijsheid op jonge leeftijd, dan denk je dat je alles kunt.
Je bent naast hoofdredacteur van National Geographic ook nog editor in Chief bij Men’s Health en Esquire. Wat zijn de grootste verschillen tussen je werkzaamheden voor deze verschillende titels? En wat zijn de overeenkomsten?
De verschillen en overeenkomsten lopen vrolijk door elkaar heen, al zijn de overeenkomsten vele malen groter dan de verschillen. Die verschillen zijn overigens vooral praktisch van aard, dus wellicht wat saaitjes om hier te vermelden. Dan gaat het over workflow, software systemen, boekhouding, dat type tijdverdrijven. Verder hebben we bij National Geographic een kantine (Hearst is nog even opgedeeld in twee redactiehuizen, een op de Spaklerweg in Amsterdam en een op het Singel, ik manoeuvreer tussen beiden) en een tafelvoetbaltafel. Dat laatste vind ik een enorme vooruitgang.
Hoe hou je alle ballen in de lucht?
Ik fiets soms letterlijk tussen de titels, namelijk tussen de redacties van Esquire en Men’s Health op ’t Singel en die van National Geographic op de Spaklerweg. Alles bij mekaar, met de route van huis uit, een kleine Vuelta-etappe. Die fysieke spagaat maakt het soms wat lastig, maar dat probleem wordt vanaf volgend voorjaar opgelost als we met alle Hearst-titels onder één dak aan de Houthavens in Amsterdam gaan huizen. Maar het echte antwoord op je vraag is natuurlijk: goeie collega’s. Die zijn cruciaal. Zeker als je, zoals ik, met kleine redacties werkt, met alleen vaste mensen op sleutelposities, dan moet je daar de beste hebben zitten, of in ieder geval mensen die het in zich hebben om de beste te worden.
Waarom was juist jij de perfecte match voor het hoofdredacteurschap van National Geographic?
Een perfecte kandidaat was er niet. Voorganger Aart Aarsbergen heeft het 17 jaar gedaan – dat zijn schoenen die eigenlijk niet te vullen zijn vanwege de opgebouwde kennis, zowel inhoudelijk als ambachtelijk. Maar goed, ik ben ook geen rookie meer. Het feit dat ik twee titels die ook vanuit licentie worden gemaakt op het droge weet te houden, en ook nog met opgewekte cijfers, zal mee hebben gespeeld in de overwegingen van de uitgever om me te vragen.
Aan welk onderdeel, rubriek of specifieke eigenschap van National Geographic mag nooit getornd worden?
Het gele kader.
En wat zou wat jou betreft eerder vandaag dan morgen mogen worden veranderd?
De grootte, die me te klein is. Als je fotografie van zulke grote klasse hebt, is het zonde als je het niet op een groter platform kunt tonen. Daarentegen ontken ik het in 130 jaar opgebouwde succes van het handzame formaat niet, dus laten we het nog maar een tijdje zo houden.
In welke aspecten van je nieuwe functie had je echt veel zin?
Vier keer jaar geven we met National Geographic onze spin off Historia uit, met – als ik heel eerlijk ben enigszins onverwacht – groot succes. Met ook nog twee keer per jaar een Historia special. Als liefhebber van het onderwerp geschiedenis, verkneukel ik me al vanaf het begin om dit allemaal tot me te nemen. Gewoon op papier, net als die andere 30.000 plus lezers van Historia.
En waar zag je best een beetje tegenop?
De fietstocht van mijn huis in Amsterdam naar de redactie van National Geographic kost me iets meer dan een half uur, als ik tenminste de wind in de rug heb. Van daaruit naar de Esquire- en Men’s Health-redactie is nog eens een half uur. Alles bij mekaar is het een korte etappe in de Vuelta die ik dan afleg. En soms regent het.
Waar kun je als hoofdredacteur absoluut niet zonder?
Praktisch: potlood en elektrische potloodslijper. Nog praktischer: goeie collega’s. Die laatste zijn, dat lijkt me duidelijk, cruciaal. Daar valt of staat het mee.
Omschrijf eens jouw ideale lezer/abonnee?
Hij/zij die dezelfde tactiele sensatie als ik beleef bij het betasten van een vers, nieuw exemplaar van National Geographic, Men’s Health of Esquire.
Hoe ziet National Geographic er over 10 jaar (hopelijk) uit?
Nog precies hetzelfde als nu.
Een werkdag is voor mij perfect als….
Ik niet nat thuis kom.